Cookie Control - Electro-info Elektronika samochodowa Informatyka programowanie,vebasta Starachowice wykorzystuje cookies do przechowywania informacji na twoim komputerze. [Przeczytaj informacje o używanych przez nas Cookies].
Kliknij przycisk Akceptuj Cookies, aby zaakceptować Cookies.
Po II wojnie światowej w Polsce eksploatowano samochody „zdobyczne”, pochodzące z demobilu, oraz z darów zagranicznych. W celu ujednolicenia bazy transportowej w roku 1946 utworzono Centralne Biuro Badań i Konstrukcji Przemysły Motoryzacyjnego w Łodzi. Bazę załogi stanowili pracownicy przedwojennych Państwowych Zakładów Inżynierii jak wiadomo wówczas opracowywali ciężarówkę PZInż.703. Ogólnie nową ciężarówkę opracował inż. Mieczysław Dębicki, stworzeniem silnika kierował inż. Jan Werner, podwozia zaś inż. Jerzy Werner. Jesienią 1946 gotową dokumentację przekazano do Zakładu Doświadczalnego w Ursusie. Prototypy, budowane pod kierownictwem inż. Aleksandra Rummela były gotowe w 1948 roku, na zakład produkcyjny wyznaczono niegdysiejsze zakłady zbrojeniowe w Starachowicach. Ciężarówce nadano nazwę Star 20. W czasie produkcji konstrukcja była dostosowywana do licznych ograniczeń materiałowych i technologicznych. W grudniu 1948 roku pierwszych pięć Starów pokazano publicznie przed gmachem Politechniki Warszawskiej. Do końca roku 1951 wyprodukowano już około 3 tysiące Starów. Kabiny typu wagonowego, oznaczane symbolem N20 były produkowane w kieleckiej SHL. Wobec zwiększającego się zapotrzebowania na ciężarówki w Starachowicach rozpoczęto produkcję kabin uproszczonych, oznaczonych jako N23. Odtąd były stosowane alternatywnie aż po Stara 25.
W Starze 20 zastosowano sześciocylindrowy, benzynowy silnik S42, o pojemności 4,188 litra. Rozwijał moc 85 koni mechanicznych. Samochód w wersji ciężarowej miał masę własną 3360 kg i ładowność 3500 kg. Rozwijał prędkość 85 km/h, zużywając 26 litrów paliwa na 100 kilometrów.
Napisane przez electroinfo
dnia 08/18/2013
2317 czytań ·
Oceny
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.
Po II wojnie światowej w Polsce eksploatowano samochody „zdobyczne”, pochodzące z demobilu, oraz z darów zagranicznych. W celu ujednolicenia bazy transportowej w roku 1946 utworzono Centralne Biuro Badań i Konstrukcji Przemysły Motoryzacyjnego w Łodzi. Bazę załogi stanowili pracownicy przedwojennych Państwowych Zakładów Inżynierii jak wiadomo wówczas opracowywali ciężarówkę PZInż.703. Ogólnie nową ciężarówkę opracował inż. Mieczysław Dębicki, stworzeniem silnika kierował inż. Jan Werner, podwozia zaś inż. Jerzy Werner. Jesienią 1946 gotową dokumentację przekazano do Zakładu Doświadczalnego w Ursusie. Prototypy, budowane pod kierownictwem inż. Aleksandra Rummela były gotowe w 1948 roku, na zakład produkcyjny wyznaczono niegdysiejsze zakłady zbrojeniowe w Starachowicach. Ciężarówce nadano nazwę Star 20. W czasie produkcji konstrukcja była dostosowywana do licznych ograniczeń materiałowych i technologicznych. W grudniu 1948 roku pierwszych pięć Starów pokazano publicznie przed gmachem Politechniki Warszawskiej. Do końca roku 1951 wyprodukowano już około 3 tysiące Starów. Kabiny typu wagonowego, oznaczane symbolem N20 były produkowane w kieleckiej SHL. Wobec zwiększającego się zapotrzebowania na ciężarówki w Starachowicach rozpoczęto produkcję kabin uproszczonych, oznaczonych jako N23. Odtąd były stosowane alternatywnie aż po Stara 25.
