JAK POWSTAŁ STAR
O konieczności zbudowania polskiej ciężarówki o nośności 3,5 tony pomyślano już w latach 30. XX w. W Państwowych Zakładach Inżynierii w 1938 r. powstały prototypy samochodów PZInż. 703, a potem 713. Ich opływową kabinę zaprojektował Stanisław Panczakie-wicz, a przy konstrukcji pracowali m.in. Mieczysław Dębicki oraz Jan i Jerzy Wernerowie. Wybuch wojny nie pozwolił na dokończenie prac nad tym pojazdem, ale ci inżynierowie oraz Zygmunt Okołów, Zdzisław Rytel i Aleksander Rummel stanowili trzon załogi Centralnego Biura Badań i Konstrukcji Przemysłu Motoryzacyjnego, które powstało w 1946 roku w Łodzi. Rummelowi powierzono zorganizowanie Zakładu Doświadczalnego w Ursusie, gdzie już dwa lata później powstały prototypy Stara 20. Spotykając się w zrujnowanej Warszawie, w kawiarence u zbiegu ulic Hożej i Marszałkowskiej, snuli plany wznowienia prac nad polską ciężarówką. Ich pomysł trafił na podatny grunt, bo Polska potrzebowała przede wszystkim ciężarówek. Jan Werner stworzył zespół konstrukcji silnika, Jerzy Werner zajął się podwoziem, a Mieczysław Dębicki, jako autor koncepcji, sprawował nadzór nad całością.Ich powojenna konstrukcja, przy zachowaniu ładowności 3,5 tony, była znacznie krótsza i nieco węższa od przygotowywanego na potrzeby armii wozu PZInż. 713, a napędzał ją silnik cztero-, a nie sześcio-cylindrowy. Zasadnicze parametry pojazdu, łącznie ze stylizacją kabiny zaprojektowanej przez Pancza-kiewicza, jednak zachowano. Pracę nad prototypami zaczęto jesienią 1946 r., a w czerwcu 1948 r. pierwsze z nich przeszły wstępne próby. Pojazd nazwano Star 20, bo miał być wytwarzany w Starachowicach, i zaczęto od serii 20 prototypów.

wytwarzany w Starachowicach, i zaczęto od serii 20 prototypów.

15 grudnia 1948 roku ciężarówki wyruszyły z Ursusa do Warszawy, aby zaprezentować się uczestnikom Kongresu Zjednoczeniowego PPR i PPS, który powołał PZPR.

Źródło : czasopismo z okresu PRL-u.